Ana kaj Marko longe parolis antaŭ la lernejo. Poste ili ĝoje iris tra la strato. Estis varma tago. Ili vidis kafejon kaj en ĝi kukojn.
– Ni eniru kaj manĝu – diris Marko.
– Kompreneble, mi havas cent dolarojn.
La kelnero alportis multajn kukojn. Ili manĝis kaj post la manĝo la kelnero denove venis.
Marko serĉis en unu loko … serĉis en alia … Lia vizaĝo estis malĝoja. Fine li diris per malforta voĉo:
As letras em esperanto podem ser escrita também desta maneira: cx, gx, hx, jx, sx e ux.